به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در این مطالعه آن ها نشان داده اند که چگونه ویروس نقص ایمنی یا HIV به سلول های بنیادی موسوم به سلول های بازال یا قاعده ای متصل می شوند و موجب تبدیل شدن آن ها به سلول های مفروش کننده مجاری هوایی می شوند. این فرایند موجب بازبرنامه ریزی سلول های بازال شده و در نتیجه آن ها آنزیمی موسوم به پروتئاز(ماتریکس متالوپروتئیناز9 یا MMP-9) را آزاد می کنند که می تواند بافت ریوی را تخریب کند و سوراخ هایی را دیوار کیسه های هوایی ایجاد کند و در نتیجه موجب اختلال در فرایند تبادل اکسیژن شود. این مطالعه از این جهت اهمیت دارد که نشان می دهد داروهای ضد ویروسی اگرچه موجب می شوند که شکل کشنده HIV به شکل قابل تحمل تری در آید اما ماندن این ویروس در ریه ها و سایر بافت ها منجر به عوارض جانبی شدیدی مانند آمفیزم می شود. محققین گام بعدی را مطالعات دیگری می دانند که هدف آن ها ایجاد درمان های هدفمند برای عوارض ثانویه این داروها و درمان های ضد ویروسی است.

پایان مطلب/